Husky Energy verkoopt oostkust-olie aan India

CEO Asim Ghosh zegt dat India een ‘potentieel zeer grote markt voor Husky geopend heeft.’

Husky Energy Inc. heeft een interessante nieuwe markt aangeboord, door één miljoen vaten aardolie, verworven uit haar White Rose-velden ten oosten van Newfoundland, aan Indian Oil Corp. te verkopen.

In Februari vertelde COO Rob Peabody verslaggevers dat dit de eerste keer was dat India Canadese aardolie gekocht heeft. De lichte olie uit de White Rose-velden is geschikt bevonden voor de Indiase raffinaderijen.

Husky’s CEO Asim Ghosh voegde daaraan toe dat met de Indiase markt een ‘potentieel zeer grote markt voor Husky geopend is’.

De kans om deze markt daadwerkelijk volledig te gaan gebruiken zal waarschijnlijk groeien als TransCanada Corp. zijn Energy East-project voltooid, zegt Ghosh. Dit project, dat TransCanada zo’n 12 miljard dollar zal kosten, zal een pijpleiding tussen Alberta en New Brunswick opzetten om de oliewinning aan de Canadese oostkust te bevorderen.

De kosten die aardolie vanuit het westen van Canada naar India versturen via de Atlantische Oceaan liggen niet zover uiteen met de kosten die dit via de Pacifische route met zich meebrengen. “Wanneer Energy East in werking treedt, zal India een concurrerende markt worden voor Canadese aardolie.” zegt Ghosh.

Ghosh wilde niet zeggen of Husky alle olierijke teerzanden via Energy East zou verschepen, maar gaf aan liever een “cocktail” van verschillende pijpleidingen te gebruiken om haar olie op verscheidene markten aan te bieden.

Ondertussen geeft Husky, in handen van de uit Hong Kong afkomstige miljardair Li Ka-shing, aan dat er voorbereidingen worden getroffen om het miljardenproject Liwan van de grond te krijgen. Het Liwan-project, een aardgasplatform in de Zuid-Chinese Zee, zal Husky’s grootste onderneming ooit worden.

Husky's aangepaste kwartaalcijfers bedroegen $412 miljoen, ten opzichte van $487 miljoen een jaar eerder.

Thomson Reuters bericht dat de cijfers op 42 dollarcent per aandeel kwamen, en daarmee dus de verwachting van de analisten overtroffen. Analisten verwachtten zo’n 38 dollarcent per aandeel.

De dagelijkse productie van olie kwam neer op 308.000 vaten olie per dag, ten opzichte van 319.00 een jaar eerder.

De netto-opbrengt steeg wel, naar $5,9 miljard. Een jaar eerder was deze nog $5,7 miljard.

De nettowinst daalde naar $177 miljoen, ofwel 18 dollarcent per aandeel. Dit ten opzichte van $474 miljoen, of 48 dollarcent per aandeel, een jaar eerder. Deze daling is vooral toe te schrijven aan de bijzondere waardevermindering van $204 miljoen, die met de West-Canadese aardgasvoorzieningen van doen had.

De Toekomst van Zonne-energie in Saudi-Arabië

Oude beschavingen over de hele wereld aanbeden de zon als een zichtbare manifestatie van een levengevende hemelse kracht. Met de ontwikkeling van de mensheid maakten verering en mythe uiteindelijk plaats voor nieuwsgierigheid en wetenschappelijk onderzoek.

Vroege denkers trachtten zelfs de kracht van de zon te benutten om in hun basisbehoeften te voorzien, zoals het maken van vuur en om zich te verdedigen. Sindsdien zijn we geëvolueerd en hebben dus andere prioriteiten. De huidige mondiale problemen - zoals energiezekerheid, economische ontwikkeling en het stoppen van de achteruitgang van het milieu - zijn zeer verschillend van de schijnbaar rudimentaire behoeften van onze voorouders. Maar terwijl onze prioriteiten zijn veranderd, kunnen we nog steeds naar de zon kijken voor oplossingen.

Denk er maar eens over na: ieder uur straalt de zon meer energie op onze planeet dan we in een heel jaar nodig hebben om de hele wereld van elektriciteit te voorzien. Wanneer we dit volledig zouden kunnen benutten zou zonne-energie ons universele energiezekerheid kunnen garanderen.

In het Midden-Oosten kijken de leiders ook naar de zon als duurzame binnenlandse energiebron. Saoedi-Arabië heeft al plannen aangekondigd om gedurende de komende twee decennia een infrastructuur aan te leggen die 41 gigawatt aan zonne-energie kan harnassen. Dit is gelijk aan de hoeveelheid energie die door 41 kerncentrales kan worden geproduceerd.

Het motief voor deze ambitie is puur pragmatisch: als de bevolking en de economie van het land groeien dan zal dit ook gelden voor de vraag naar elektriciteit.

Het Midden Oosten is goed voor het grootste deel van de wereldwijde olie export en is de thuisbasis van meer dan de helft van 's werelds realiseerbare oliereserves. Veel landen in de Golf, waaronder Saudi-Arabië, hebben weinig behoefte aan duurzame energie aangezien ze meer dan genoeg aan koolwaterstoffen hebben om hun eigen land ervan te voorzien, in de nabije toekomst. 

Echter, volgens Koning Abdullah City voor Atoom- en Hernieuwbare Energie zal de vraag naar fossiele brandstoffen in het Verenigd Koninkrijk naar schatting van 3,4 miljoen vaten olie-equivalent per dag in 2010, naar 8,3 miljoen vaten olie-equivalent per dag in 2028 groeien. Een eenvoudige rekensom laat zien dat de mogelijke verliezen van het gebruiken van koolwaterstofbronnen in eigen land tegen gesubsidieerde tarieven in plaats van de export daarvan in ruwe of bewerkte vorm, enorm zijn.

Het is duidelijk dat het investeren in duurzame energie helpt met het verkleinen van het verbruik van kostbare olie en aardgas voor het opwekken van energie, en hiermee kunnen er meer van deze grondstoffen geëxporteerd worden.

India en Rusland hebben een overeenkomst voor een nieuwe pijpleiding

India is recent tot een overeenkomst gekomen met Rusland om een nieuwe bovengrondse pijpleiding te bouwen voor het transport van olie dat afkomstig is uit het Siberisch gebied.

De mogelijkheid om olie te exporteren van Rusland naar India is voortgekomen uit de vorige energie overeenkomsten tussen de twee landen. India's nucleaire kernreactors gebruiken momenteel kerneenheden van Rusland, en dit komt voort uit een overeenkomst van 2009 die pas recent is opgetrokken tot een waarde van ongeveer $45 billioen dollar.

Het olie bedrijf Yukos Oil Company, dat eigendom van de staat is, heeft zijn samenwerking aangeboden met Russische oliemaatschappijen om samen het Noordpoolgebied te verkennen naar de zoektocht en exploratie van de ondergrondse olie-reserven. Hierbij verenigt het zich met andere Aziatische landen, zoals China en Japan, die ook hun interesse hebben getoond om deel te nemen aan de poging om dit gebied te ontginnen.

De oliereserves in de Noordpool worden geschat op ongeveer 20% van de volledige voorraad van ontginbare olie. Tot meer dan 90 billioen vaten zouden getapt kunnen worden uit deze bronnen, en deze statistieken komen van experten die ook geloven dat er 25% olie en 75% gas vastzit onder de bodem van de oceaan. Met het ijs dat veel transportmoeilijkheden veroorzaakt, kunnen alleen de landen met de beste schepen – zoals ijsbrekers en ijs-resistente olieplatformen – voordeel doen aan deze immense bronnen.

De belangen zijn dus zeer hoog omdat iedereen een deel wilt van deze immense onmisbare bron. Door samen te werken met Rusland, hebben Aziatische landen een grotere kans om hun deel te garanderen in deze olierijkdommen. China heeft olieraffinaderijen die deze ruwe olie dat ontgonnen wordt uit de Noorpool kan omzetten naar petroleum dat verkocht kan worden.

De Russische verhuis naar de Noordpool regio komt er nu omdat de Russiche oliebronnen momenteel een achteruitgang hebben. Doordat ze al meer dan 30 jaar olie pompen, hebben immense olievelden zoals Yuganskneftegaz – dat bekend stond als het beste olieveld van de Mariya Company – te maken met tekorten en hierdoor worden er nu nieuwe olievelden gezocht om dit tekort te overbruggen.

Micronetwerken en de Toekomst van Energie

Al een aantal generaties nemen we elektrische verlichting, airconditioning, stopcontacten en dergelijke voor lief. Het is dan ook makkelijk om te vergeten dat er nog meer dan 1,5 miljard mensen op deze planeet zijn, zo’n 1 op 5 dus, die nog zonder elektriciteit leven.

Het is een enorme uitdaging om deze groep van de bevolking op aarde, de 20^ste eeuw in te sturen, en dan hebben we het niet eens over de 21^ste eeuw. Eén van de grootste hindernissen die we tegenkomen op dit gebied zijn de kosten van het aansluiten van de afgelegen gebieden, waar de meeste van degenen zonder elektriciteit blijken te wonen, aan de centrale elektriciteitsnetwerken. Het creëren van een betrouwbaar, landelijk elektriciteitsnetwerk is een ware technische uitdaging, zelfs in sommige van de rijkste landen ter wereld, en het is momenteel buiten het bereik van veel nog ontwikkelende naties.

Maar in plaats van iedereen aan te sluiten op een groot elektriciteitsnetwerk, is het misschien de moeite waard om kleine netwerken op te zetten, die elk bediend worden door een lokale bron van – idealiter - duurzame energie?

Dat idee schiet over de hele wereld wortel, en in ontwikkelingslanden waar prototypen "zonne-energie elektriciteitsnetwerken" worden ontwikkeld. Eén van deze netwerken levert voldoende elektriciteit voor de 200 mensen die in het kleine dorpje Tanjung Batu Laut leven, welke is gelegen op een afgelegen eiland voor de kust van Borneo. Dit netwerk werd ontwikkeld door Optimal Power Solutions uit Australië en het is een experiment dat nauwlettend wordt gadegeslagen door ontwikkelingdeskundigen van over de hele wereld.

Micronetwerken winnen ook aan populariteit in ontwikkelde landen. Ze worden soms gezien als een ideale bron van standby vermogen in het geval van natuurrampen, zoals de 2011 Fukushima aardbeving in Japan of de Amerikaanse oostkust die werd geterroriseerd door de orkaan Sandy in 2012. Het Sendai micronetwerk, gevestigd op de campus van de Tohoku Fukushi Universiteit in Japan, was gebouwd als een prototype in 2004, maar kreeg wereldwijde aandacht toen het elektriciteit bleef leveren aan de campus na de aardbeving in 2011 terwijl het hele gebied zonder stroom zat.

Voor instellingen zoals ziekenhuizen, die wat er ook gebeurd moeten blijven draaien, is noodstroom al lang beschikbaar in de vorm van standby dieselgeneratoren die aangaan in het geval van stroomuitval. Maar nu zijn veel van dit soort faciliteiten ermee bezig om andere backup systemen te ontwikkelen die een kleinere carbonvoetdruk achterlaten. Zo zal de nieuwe noodgenerator op het Stouffville regionaal ziekenhuis in Toronto worden gevoed door aardgas. Hoewel dit geen volwaardige micronetwerken zijn, profiteren ze wel van de technologische doorbraken die micronetwerken, zoals die in Tanjung Batu Laut,  mogelijk maken.

Maan Als Bron van Duurzame Energie Zegt Japans Bedrijf

In 2035 of later, zal de maan omgezet worden in een bron van duurzame energie, als de plannen van een Japans bedrijf doorgaan. Shimizu Corporation, een in Tokyo gevestigd bouwbedrijf zei dat hun voorgestelde "Luna Ring" elk jaar 13.000 terawatt aan elektriciteit kan produceren en dit ligt ver boven de hoeveelheid terawatt die de VS op dit moment produceert: 4500 terawatt. Voor Japan zou dit kunnen betekenen dat het eindelijk onafhankelijk zou kunnen worden van kernenergie. Het bedrijf zei dat het 6.800 mijl rond de maan zonnepanelen wil bouwen voor dit project.

Voor het "Luna Ring" project zal mijnbouw een belangrijke rol spelen aangezien de opgegraven materialen gebruikt zouden moeten worden voor de productie van de zonnepanelen. De panelen zullen vervolgens rond de evenaar van de maan worden geïnstalleerd, in een gebied van zo’n 250 mijlen breed. De energie die door de zonnepanelen zal worden gegenereerd, zal worden terug gestraald naar de aarde waar het zal worden opgevangen door stations, onder andere met behulp van laser transmissies.

Shimizu Corp is van mening dat de afhankelijkheid van de mens op ongelimiteerde bronnen van energie zal ophouden te bestaan met dit project en dat men onbeperkt gebruik kan maken van schone energie. Hoewel de details van de "Luna Ring " momenteel nog verder uitgewerkt moeten worden, heeft het bedrijf al aangegeven dat ze onmiddellijk wil beginnen met het proces wanneer de financiën volledig rond zijn in 2035.

Aangezien het project in de ruimte zal worden uitgevoerd, zullen robots en andere geautomatiseerde apparatuur worden gebruikt bij het winnen van het oppervlak van de maan voor materialen, en de bouw en installatie van de zonnepanelen. Mensen zullen alleen toezichthoudende taken uitvoeren.

Het gebruik van alternatieve energie wint al enige tijd veel terrein in Japan, zeker na de 2011 tsunami, die het gevaar van nucleaire energie liet zien wanneer een aantal van de kerncentrales van het land werd vernietigd door de gigantische golven, en veiligheidsmaatregelen werden geschonden.

In mei 2012 werd Japan gedwongen om tijdelijk 50 functionerende kernreactoren tijdelijk af te sluiten voor onderhoudsbeurten en andere voorzorgsmaatregelen. Vanwege dit proces moesten de Japanners de zomer zonder airconditiong ervaren omdat de regering had opgeroepen om zuinig met energie om te gaan in die periode. Toen de kerncentrales tijdelijk niet in werking waren, verloor Japan 35% van haar energie.

Vooralsnog is het veilig om te stellen dat het Japanse bedrijf voldoende tijd heeft om alle gerelateerde zaken, met betrekking tot het gebruiken van de maan als bron van duurzame energie, goed te onderzoeken.